“Manteling geeft me meer dan antwoorden op mijn vragen. Fijn!”

“Ik ben enig kind. Mijn ouders zijn 78 en 74 jaar. Ik ben getrouwd en heb een volwassen zoon, die samenwoont. Ik vind het vanzelfsprekend dat ik zorg voor mijn ouders, nadat zij dat 21 jaar lang voor mij hebben gedaan.

Ruim een jaar geleden is door vaatproblemen bij mijn moeder haar linkerbeen geamputeerd. Sindsdien woont zij, buiten zes weken in een vakantieperiode, in een verzorgingstehuis. Mijn moeder heeft in 2004 ook een CVA gehad, waardoor er veranderingen ontstaan zijn in haar karakter. Zij neemt geen beleefdheidsvormen meer in acht, waardoor zij kwetsende dingen kan zeggen tegen mensen.

Het is voor mijn moeder helaas niet mogelijk om thuis te wonen. In januari hebben we een gesprek gehad met mijn vader, moeder en maatschappelijk werkster, waarbij besloten is dat mijn moeder in het verzorgingstehuis zal blijven. Er werd ook duidelijk gemaakt dat mijn vader niet in staat is om de zorg voor mijn moeder te dragen. Mijn moeder accepteert dit niet en geeft nog steeds aan dat ze naar huis wil.

Begin januari dit jaar brak mijn vader zijn heup. Hierdoor kreeg ik plotseling de zorg voor vader én moeder. De zorg voor mijn moeder bestaat uit het bijna elke middag bezoeken van haar en het zorgdragen voor de was. Daarnaast ga ik af en toe winkelen met mijn moeder om iets nieuws aan te schaffen.

Toen mijn vader weer thuis kwam, nadat hij een nieuwe heup had gekregen, zorgde ik in het begin voor boodschappen en eten. Ook komt het voor dat ik hem in huis help, omdat er verder geen huishoudelijke hulp is.

Met vragen rond de zorg kan ik altijd bij mijn man terecht. Hij ondersteunt mij ook door bezoekjes te brengen aan mijn vader en moeder of door af en toe een klusje te doen voor mijn vader. De buren en een vriendin van mijn moeder vragen regelmatig aan mij hoe het met mij gaat en of ik aan mezelf denk. Zij bezoeken mijn moeder ook regelmatig.

Voor hele specifieke vragen, bijvoorbeeld over de mantelzorgwaardering, ga ik naar Manteling. Ik heb een keer een persoonlijk gesprek gehad en kan ook bellen om mijn vragen te stellen. Ze geven me vaak meer dan alleen een antwoord op mijn vraag, zoals een luisterend oor en adviezen die ik nooit zelf had bedacht. Erg fijn!

Ik vind de zorg voor mijn ouders niet een grote belasting, maar soms is het psychisch zwaar door het gedrag van mijn moeder. Zij is wantrouwend naar mij en mijn vader toe. In het begin voelde ik me schuldig over het feit dat mijn moeder in het verzorgingstehuis moest blijven wonen. Nu heb ik  daar in berust.”