“Dit vrijwilligerswerk is een verrijking van mijn leven”

Doen waar je van houdt. Je hobby, interesse of passie kun je ook inzetten als vrijwilliger. En dat is precies wat Ingrid Pennock doet. Zij is via Manteling kookvrijwilliger bij het Hospice in Middelburg. In dit interview vertelt Ingrid hier meer over samen met Annelies Eefting, vrijwilligerscoördinator bij Manteling.

Van stamppot tot een zure haring
In een Hospice kunnen ongeneeslijk zieke mensen hun laatste levensfase doorbrengen. Er wordt 24 uur per dag high-care zorg geboden, overdag ondersteund door vrijwilligers en andere zorgprofessionals. Ingrid vertelt hoe haar dienst als kookvrijwilliger bij het Sint Jans Hospice De Casembroot er uit ziet: “Ik kom binnen en dan praat ik even bij met de zorgvrijwilliger over de bewoners en bij wie ik langs kan gaan om te vragen wat hij of zij wil of nog kan eten. Daarna check ik even bij de andere bewoners of zij dat ook lekker vinden, vervolgens ga ik boodschappen doen en aan de slag!”

En wat als iemand het niet lekker vindt, wat jij gaat koken? “Als het mogelijk is, pas ik de maaltijd voor hem of haar dan even aan, bijvoorbeeld een stukje vlees als iemand echt geen vis lust.” Annelies vult aan: “Het uitgangspunt is één maaltijd voor alle bewoners. Je kookt voor vijf mensen maximaal. Het is een uitdaging om iets te maken dat zoveel mogelijk mensen lekker vinden. Een uitzondering maken om iemand een plezier te doen mag natuurlijk.”
“Dat vind ik juist zo leuk”, zegt Ingrid, “dat iemand zegt: ik heb nu opeens zo’n zin in een gekookt bietje met een zure haring, of rode kool uit een pot van Hak. Dat is geen moeite om even apart klaar te maken en het is heel fijn dat je iemand daar blij mee kunt maken. We koken het liefst vers en gezond én we luisteren ook graag naar speciale wensen van de bewoners. De meeste mensen vragen trouwens om ouderwetse maaltijden zoals een stamppotje bijvoorbeeld”.

Sfeervol genieten
Annelies: “De kern van het koken voor de bewoners in het Hospice is een optimale beleving meegeven en eventueel een smaakherinnering oproepen in de laatste periode van iemands leven. Dat eten iets is om echt naar uit te kijken. Als kookvrijwilliger dring je niet jouw beleving of je beste recepten op, maar vraag je juist waar zij zin in hebben. Daar stem je je maaltijden op af.”.
“Het is ook belangrijk dat je begrijpt dat de borden niet altijd leeg worden gegeten. Dat zegt niks over jouw kookkunsten”, geeft Ingrid aan. “Sommige bewoners kunnen gewoonweg niet veel eten door hun ziekte. Ik vind het heel fijn om te zien dat de mensen genieten van het eten dat ik heb gekookt, al zijn het misschien maar een paar hapjes.”
Over de sfeer in het Hospice tijdens de maaltijden vertelt Ingrid: “Soms eten mensen op hun kamer en soms zit je met bewoners aan tafel. We dekken de tafel gezellig en er is dan een fijne huiselijke sfeer. Zelf eet ik niet mee, dat mag wel, maar ik kies ervoor om erbij te komen zitten met een kopje koffie. Dat wordt door de bewoners zeer gewaardeerd.”

Persoonlijke groei
Op welke gebieden ontwikkel je je als vrijwilliger bij het Hospice, vraag ik aan Ingrid en Annelies. Ingrid is er duidelijk over: “Je komt zoveel dingen tegen waar je normaal niet mee bezig bent, je gaat heel anders tegen dingen aankijken. Zelf was ik vroeger altijd bang voor de dood. Nu niet meer, ik heb een troostrijker beeld gekregen. Ik vind het ook bijzonder om te zien hoe verschillend mensen omgaan met hun laatste levensfase. Sommigen willen erover praten, anderen niet, en dat is allemaal goed. Ik vind dit vrijwilligerswerk echt een verrijking van mijn leven.”

Als coördinator ziet Annelies vrijwilligers echt groeien, vertelt ze. “Het gaat in het Hospice om de essentie van het leven, het brengt je terug naar waar het feitelijk om gaat. Je voelt dagelijks hoe belangrijk je aandeel is in het Hospice, niet alleen voor de bewoners maar ook voor het verpleegkundig team, zij kunnen niet zonder de vrijwilligers. Sommige vrijwilligers krijgen er ook meer zelfvertrouwen door. Ik zie mensen stappen maken, ook kookvrijwilligers. Vrijwilligers ontdekken kwaliteiten die ze nog niet kenden bij zichzelf. Zo is pas een vrijwilliger bij het Hospice gestart met een verpleegkundige opleiding en onlangs startte een andere vrijwilliger met een opleiding voor activiteitenbegeleider. Voor mij als coördinator is het heel fijn om een bijdrage te kunnen leveren in de ontwikkeling van deze vrijwilligers”.

Vrijwilliger zijn zou ik niet willen missen!
“Voor mij betekent vrijwilligerswerk sowieso veel”, vervolgt Ingrid. “Ik zou het echt missen als ik het niet kon doen. Ik doe nu zo’n zeventien jaar vrijwilligerswerk, ik vind het waardevol om iets te kunnen betekenen. Naast kookvrijwilliger, ben ik ook actief bij Middelburg VOLkoren, bij de Kunst- en Cultuurroute en Stichting Dierenwelzijn. Allemaal even leuk, waarbij ik in het Hospice wel heel sterk de waardering van de bewoners voel. Ze zijn zo blij met je, dat geeft veel voldoening. De sfeer is er ook echt goed, ik vind het een prettige plek om te zijn.”

Annelies ziet ook de waarde van vrijwilligerswerk in het algemeen. “Je kunt een hele waardevolle toevoeging zijn in het leven van anderen. Daar structureel invulling aan geven, levert je in je eigen leven ook iets op. Je vergroot je sociale vaardigheden, je ontmoet mensen, je ontwikkelt je, je kunt cursussen volgen, je leert van het samenwerken. Er ontstaan vriendschappen met mensen die je ondersteunt en met vrijwilligers onderling. Het voegt voor allebei iets toe.”

Belangstelling om ook kookvrijwilliger te worden bij het Hospice?

Je bent van harte welkom! Bekijk hier de vacature en meld je aan via het contactformulier, info@mantelingwalcheren.nl of bel ons: 0118 553530.
Tijdens de kennismaking gaat Annelies met je in gesprek over:

• Je motivatie, wat voor affiniteit heb je met koken en het Hospice?
• Kun je jouw liefde voor koken afstemmen op de eetwensen van de bewoners?
• Heb je een open houding, kun je goed luisteren?
• Kun je omgaan met de hectiek die soms in het Hospice speelt?
• Ben je flexibel, kun je meebewegen als er opeens minder mensen mee eten bijvoorbeeld?
• Ben je je er bewust van dat de bewoners helaas overlijden en dat een band opbouwen hierdoor niet altijd lukt en dat je steeds voor andere mensen kookt?
• Ben je bereid om de introductietraining voor vrijwilligers bij Manteling te volgen?
• Kun je integer omgaan met de privacy van de bewoners en hun familie?