“Goedemorgen, Manteling, u spreekt met Gerdien…”

Zo ben ik al vele telefoongesprekken begonnen tijdens mijn werk als vrijwillig telefoniste bij Manteling. Van een eenzame oudere tot casemanager, van wethouders tot een meneer die zich voorstelde als opa Piet. Je weet nooit wie je aan de lijn krijgt en dat maakt het werk ook zo afwisselend.
Soms volstaat het om door te verbinden naar een collega, soms heeft iemand behoefte aan een luisterend oor of heeft een vraag. Met opa Piet heb ik trouwens een fijn gesprek gehad. Die momenten zijn goud waard.

In het begin vond ik het best spannend hoor als de telefoon ging. Wist ik wel antwoord op een vraag? Maar al snel kwam ik erachter dat goed luisteren en doorvragen de sleutel is tot goed contact. Bovendien is oprechte interesse en rustig de tijd nemen ontzettend belangrijk. Gelukkig hebben we een heel team van coördinatoren om ons heen en hebben ze altijd tijd om een vraag te beantwoorden.  Het contact met andere collega’s vind ik een fijne toevoeging. Je draait weer mee op de werkvloer en ze waarderen ons werk enorm.

Ook krijgen we vragen van mensen die begeleiding nodig hebben bij het boodschappen doen of mensen die niet alleen naar het ziekenhuis kunnen. Aan de vrijwillige telefonistes de taak om daar een vrijwilliger bij te zoeken. Hierbij houden we zoveel mogelijk rekening met zowel de wensen van de hulpvrager als die van de vrijwilliger.  Een goede match vind ik belangrijk en het is altijd weer fijn om achteraf te horen dat er een klik is. Daar komen soms mooie contacten uit voort.
Dat geen één ochtend hetzelfde is, vind ik erg leuk. Inspelen op wat er komt, dat maakt het werk uitdagend. Daar hou ik van.