Els, vrijwilliger Vriendendienst

‘Ik heb geleerd door moeilijk gedrag heen te kijken. Om altijd de mens in zijn kwetsbaarheid te blijven zien.’ Dat is Els Steuer (1940) ten voeten uit. In de bibliotheek van Middelburg vertelt ze over haar (vrijwilligers)werk en geeft ze haar visie op het ouder worden.
Een toepasselijke plek, de bieb. Ze schreef onlangs zelf een boek. Over al die boeiende mensen die ze heeft ontmoet. Het boek zou in september 2020 worden gelanceerd, maar vanwege corona is dat uitgesteld.

Ter gelegenheid van de verschijning van de brochure ‘Samen Ouder Worden in Middelburg’ is Els geïnterviewd over haar vrijwilligerswerk. Dit artikel is onderdeel van de brochure en met toestemming geplaatst. De foto’s zijn gemaakt door Anda van Riet.

Els groeide op in Den Haag. Verpleegster worden was haar hartenwens. Omdat ze nog te jong was, ging ze eerst werken bij het befaamde modehuis Maison De Bonneterie. Toen ze ‘oud’ genoeg was, haalde ze het ene diploma na het andere, voor A-verpleegkunde, operatieverpleegkunde, kinderverpleegkunde en psychiatrisch verpleegkunde destijds de B-verpleegkunde. Vooral de psychiatrie lag haar nauw aan het hart. Tot haar pensioen in 2001 heeft ze met patiënten met psychische problemen gewerkt, onder meer als leidinggevende.

‘Toen ik met pensioen ging, stelde ik mezelf de vraag: waar wil je graag oud worden? Mijn zoon had vrienden in Middelburg, zodoende kende ik de stad. Ik heb wel veertig huizen bezichtigd voordat ik het huis kocht waar ik nu woon. Mijn zoon is aannemer en heeft het huis nog mooier gemaakt en helemaal naar mijn zin. Na zestien jaar kan ik zeggen dat het een goede keuze is geweest. Ik woon hier met veel plezier; mijn huis voelt als een warme deken. Het klikt ook goed met de buren; daar heb ik het ontzettend mee getroffen.’

Vriendschappen voor het leven
Al voor haar pensioen was Els actief als vrijwilliger. Zo ging ze jaren achtereen als begeleider mee met het Rode Kruis vakantieschip J. Henry Dunant. ‘Prachtig werk was dat! Je deed in zo’n week alles voor de patiënten . We verzorgden ook het entertainment in de avonduren. Er ontstonden vriendschappen voor het leven. Verder heeft ze ook vijf jaar vrijwilligerswerk gedaan in een hospice. ‘Als érgens goede zorg op maat gegeven kan worden, dan is het daar!’

Tegenwoordig is Els vrijwilliger op de afdeling fysiotherapie in ’t Gasthuis, een centrum dat gespecialiseerd is in revalidatiezorg, zorg bij lichamelijke klachten en psychogeriatrische zorg. Ook doet ze vrijwilligerswerk voor het maatjesproject van de Vriendendienst bij Manteling. ‘Ik wil er graag zijn voor iedereen die het ingewikkeld vindt sociale relaties aan te gaan. Ik fiets met mensen, breng bezoekjes. Vaak kan ik het bruggetje zijn tussen instanties en de kwetsbare patiënt. Ik vind het bijzonder als ik binnenkom bij iemand die het vertrouwen in mensen heeft verloren en uitstraalt ‘ga maar weer’ en dat we uiteindelijk toch samen een kopje koffie drinken. Vanuit mijn werk weet ik heel goed wat de grenzen zijn maar in een crisissituatie kan soms net dat stukje meer van grote betekenis zijn. Ook sta ik wel eens met gevaar voor eigen leven op een ladder om een lampje in te draaien omdat anders iemand een heel weekend in het donker zit.’

Gewoon rustig doorgaan
‘Vrijwilligerswerk geeft grote voldoening en veel energie. Het helpen van anderen geeft ook structuur in je eigen leven. Van een patiënt kreeg ik een kerstkaartje met de woorden: “Je geeft me kracht!” Dat vind ik een groot compliment.’ Voor de goede orde, Els vult niet haar dagen met louter vrijwilligerswerk. ‘Ik zit graag achter de naaimachine en word erg blij van mooie lap pen stof. En ik mag graag de meubels in huis verplaatsen, om zo de huiskamer of slaapkamer weer eens van een heel andere kant te bekijken.’
Hoe ziet Els de toekomst? ‘Ik wil niet teveel stilstaan bij mijn leeftijd, gewoon rustig doorgaan met de dingen die ik nog kan. Verder wil ik graag zelf de regie houden over mijn leven; dat er niet over mij beslist wordt. Als het moment daar is, zal ik mensen wel los kunnen laten. Niemand is echt meer van mij afhankelijk; mijn zoon en kleinzoon en allen die mij lief zijn, die komen er wel. Met uitzondering dan van mijn lieve kater Stoer, want die is helemaal niet zo stoer en erg aan mij gehecht.’

‘Waak ervoor dat je de dagen niet gaat vullen met op de bank zitten voor de tv. Dat mag best een keer, maar ik zie bij veel ouderen dat dit een patroon wordt, en ik ben bang dat het je afstompt.’

Lijkt het vrijwilligerswerk bij Manteling jou aantrekkelijk? Lijk dan op onze vacaturepagina, bel naar Manteling 0118- 553530 of mail naar info@mantelingwalcheren.nl.