“Ik heb vaak plezier met de mensen die ik bezoek”

Met weemoed nam ik op mijn zestigste afscheid van mijn werk als wijkverpleegkundige in de jeugdgezondheidszorg. Toen dacht ik: ik kan wel wat vrijwilligerswerk gaan doen. Zo kwam ik bij Manteling terecht. Ik had daar een leuk gesprek en alles wat ze opnoemden, vond ik leuk. Daarom heb ik gezegd dat ze mij kunnen inzetten waar dat het meest nodig is. Dan word je dus inderdaad voor veel verschillende dingen gevraagd, maar dat maakt het werk ook boeiend.

Zo langzamerhand kennen de coördinatoren mij en krijg ik altijd wel bijzondere mensen toegewezen. Het is altijd weer spannend om een nieuw contact aan te gaan, maar tot nu toe was het steeds naar volle tevredenheid. Je wordt geconfronteerd met veel leed en als je dan je steentje kan bijdragen door eenmaal in de week wat zonneschijn te komen brengen, is dat voor beide partijen heel prettig.

Ik heb vaak plezier met de mensen die ik bezoek. Bijvoorbeeld een man met hartfalen. Zijn vrouw verzorgde hem, maar kon nooit eens weg. Ik kwam dan twee uur bij hem zitten en als ik dan binnenkwam riep hij al: ‘Daar komt mijn oppas aan!’. We hadden hele leuke gesprekken, hij durfde eerlijk uit te spreken dat hij zich ook zorgen maakte over zijn vrouw. Samen zijn we toen tot een oplossing gekomen, dat was heel bijzonder. Zijn vrouw was zo blij dat er voor haar wat verlichting kwam!

Ook heb ik een tijdje een vrouw met straatangst bezocht. Zij durfde niet meer alleen naar buiten of iets te ondernemen. Samen gingen we allemaal leuke dingen doen. Ze moest zelf aangeven wat ze op een middag wilde doen, thuisblijven was geen optie. Wat een fijn gevoel geeft het als ze op een gegeven moment wel zelfstandig op pad gaat..!

Soms ga je met een hulpvrager naar het ziekenhuis, dan tref je weleens lastige situaties. Een vrouw die bij hoog en laag beweerde dat ze niet naar het ziekenhuis moest en dus nog in haar pyjama rondliep. Of een vrouw die dacht dat ze nog wel kon lopen met een rollator, maar geen idee had hoe lang de galerij was, ze kwam nooit meer buiten… Toch is het mij gelukt om deze mensen op tijd in het ziekenhuis te krijgen.

Ik vind dat de Manteling goede trainingen geeft, je steekt er altijd wat van op. Ook van de verhalen van andere vrijwilligers leer je steeds weer. De bijeenkomsten vind ik zelf belangrijk om je betrokken te blijven voelen bij Manteling. Ik vind ze nuttig en gezellig. Ook de telefonistes zijn belangrijk schakels in het geheel: ze zijn altijd vriendelijk en geduldig.

Brigitte, vrijwilliger praktische hulp en vrijwillige coördinator.