Uitje met vrijwilligers naar het Etty Hillesumhuis

Vrijwilligersuitje: Bezoek aan het Etty Hillesum-huis

Elk jaar nodigen we de vrijwilligers uit voor een uitje om hen te bedanken voor hun inzet  in dat jaar. Dit jaar bezochten we het Etty Hillesum-huis om daar meer te leren over Etty en haar gedachtegoed.

Het museum over Etty is gevestigd in haar geboortehuis aan Molenwater. Als je niet zou weten dat daar een museum zit, zou je er zo voorbij fietsen. De vrijwilligers van het Etty Hillesumhuis, Maartje en Wilma, verwelkomden ons warm met koffie/thee en lekkers. Wilma is trouwens geen onbekende voor ons, zij is namelijk ook één van onze kookvrijwilligers in hospice Ter Reede. Tijdens de koffie en thee kregen we een kleine introductie van Etty en het museum voordat we kort in het museum konden kijken en de vertelling konden bijwonen.

Etty was een jonge vrouw met vele facetten en tijdens ons bezoek lag de nadruk op ‘er zijn’ en ‘worden wie je bent’. Dat eerste is geen onbekend begrip voor onze vrijwilligers en organisatie waardoor dit uitje mooi aansloot bij ons werk. Etty was er namelijk voor de gevangenen in kamp Westerbork waar ze als sociaal verzorgende werkte. Hier schreef ze in haar dagboek en schreef ze brieven die naar buiten het kamp werden gesmokkeld. In haar schrijven vertelt ze op filosofische wijze over de wereld op zich heen.

In 1941 begon Etty met enige tegenzin met het schrijven in een schriftje waarin ze eerst naar zichzelf keek en haar innerlijke groeiproces beschreef. Later, wanneer het antisemitisme en Jodenvervolging nog heviger was en ze in Westerbork aan het werk ging als sociaal verzorgende, schreef ze brieven over de omstandigheden en haar kijk hierop. Tijdens ons uitje werd het stuk voorgelezen over de vooravond van een transport. Etty beschreef hoe de gevangen vrouwen verschillend op het nieuws reageerden; een vrouw was gelaten, een andere vrouw maakte zich druk over de was die nog niet droog was, een andere vrouw was juist weer boos. Etty hoorde hen aan en troostte ze, maar zette ook haar beschouwing op papier.

De lezing werd afgesloten met de korte film; ‘Worden wie je bent’. Verteld vanuit het perspectief van Etty daagde de film uit om verder te kijken dan wat je ziet en veroordelingen te heroverwegen. Aan het eind viel er een stilte; even om te overdenken wat we gehoord en gezien hadden. Want zo indrukwekkend is het verhaal. We konden nog napraten en rustig stukken in het museum bekijken. Eén voor één gingen de vrijwilligers naar huis en konden we een bijzondere middag afsluiten.